انتخابات و باند رجوی

سازمان مجاهدین خلق ایران - خائنان پلید
باند رجوی با انواع و اقسام شیوه‌ها می‌کوشد تا نمایشی از حضور فعال و مداخله گر خود در امور سیاسی به نمایش بگذارد، گاه با برگزاری شوهایی که تنها ویژگی آن حضور برخی سخنرانان خارجی است و گاه با مصاحبه با معارضین سوری و در عین حال تکرار مواضع هر کشور و نهادی که ضد ایران سخن بگوید. اما برخلاف چنین نمایش‌هایی، صحنه سیاست ایران اعم از داخلی و بین المللی، نشانگر انزوا و از دور خارج شدن رویکرد و دیدگاه گروه تروریستی مجاهدین است.
یکی از مهمترین رویدادهایی که این انزوا را برجسته کرده و به نمایش می گذارد، رویداد انتخابات و به ویژه انتخابات ریاست جمهوری در ایران است. باندرجوی با مواضع قبل، حین و بعد انتخاباتی خود همواره در صدد بوده است تا انتخابات در ایران را غیرآزاد، بدون استقبال مردم و غیر رقابتی نشان دهد که مردم و جامعه جهانی باید آن را تحریم کرده و از کنار آن بی اعتنا بگذرد.
اما حقیقت این است هم مردم و هم جامعه جهانی به شدت علاقمند و نگران این انتخاباتند و از آن متأثرند. مثلاً اقدام نمایندگان سنای آمریکا در خارج کردن یک لایحه ضدایرانی از روند قانونگذاری به دلیل تبعات احتمالی آن بر روی نتایج انتخابات در ایران به عنوان یک نمونه فوق العاده قابل توجه است. از دستور خارج شدن این لایحه که از سوی نمایندگان به شدت تندروی سنا و علیه برنامه موشکی و سپاه پاسداران تهیه شده بود در حالی بود که از قضا مجاهدین با سعایت‌های فراوان کوشیدند تا زمینه اقدامات ضدایرانی، آن هم در ایام انتخابات را به همین بهانه فراهم آورند.
جا دارد تا همین جا به موضع گیری سنای آمریکا در باره قرارداد شرکت هواپیمایی آسمان با شرکت بوئینگ برای خرید هواپیما اشاره کنیم که حتی از سوی ضدایرانی ترین چهره سنا یعنی سناتور مک کین که مجاهدین از سمپاتیزانهای وی به شمار می روند نیز قانونی دانسته شد که طبعاً به جز آنکه خشم رهبری مجاهدین را برانگیخت، نشانی از انزوای رویکرد آنان است.
بازگردیم به موضوع انتخابات و این موضوع قابل طرح که در عین حال که مجاهدین تبلیغات فراوانی می کنند تا نشان دهند هیچ جناح میانه رویی در صحنه انتخابات ایران وجود ندارد، جهان و به ویژه اروپا با نگاهی واقع بینانه اعتقاد راسخ دارد که نه تنها جناح میانه رو در سیاست ایران وجود دارد، بلکه بایستی از سیاستهایی که آن را تضعیف می‌کند پرهیز نمود که به معنای بی اعتنایی به رویکرد مجاهدین و نادیده گرفتن دیدگاههای نامعقول آن است، تا آنجا که باند رجوی ناگزیر از تفسیر «سراب استعماری» در مقابل نگاه غرب است!
مهمتر از واکنش‌های بین‌المللی اما تحولات داخلی است که درست در نقطه مقابل شعار تحریم نشان از مشارکت جویی مردم در تمام آحاد آن دارد، پدیده‌ای که دار و دسته رجوی در مواجه با آن چاره ای جز تکرار هذیان گویی‌های تکراری مانند خالی بودن صندوق‌های رأی‌گیری و اتهام همیشگی تقلب و ارائه اطلاعات دروغ در باره میزان شرکت کنندگان از سوی نهادهای نظارتی نخواهد داشت.
جالب این که دستگاه تبلیغاتی باندرجوی با وجود کانالیزه کردن همه مطالب و درج دهها مطلب کلیشه ای و تکراری در رسانه اش نیز نتوانسته است بر واقعیت حضور و مشارکت مردم در انتخابات سرپوش بگذارد و ناگزیر از اعتراف به آن شده است. به عنوان نمونه نگاه کنید به مطلبی مندرج در سایت همبستگی ملی با عنوان « رژیم میخواهد شما ابرویش را بزک کنید، چشمش را کور کنید.» به قلم حسین پهلوان که در آن برخلاف تمام دروغهای دستگاه تبلیغاتی مجاهدین، به نقش مردم در انتخابات اذعان شده است. به گوشه ای از آن که هم مبین توجه بین المللی و هم مشارکت مردم در انتخابات است توجه کنید:
چرا جو گیر می‌شوید ای ملت شریف؟
مگر این باندهای دزد همیشه در حاکمیت چه فرقی باهم دارند؟… روحانی هم مثل اسلاف خود ملت ایران را چهار سال سر کار گذاشت که دوره‌اش این روزها سر می‌رود. او قرار بود ” ۱۰۰ روزه معضلات کشور را اعم از اقتصادی و بیکاری و حقوق بشر… را سر سامان دهد “؛ و حالا هم دارد خود را برای چهار سال دیگر با تبلیغات و آمار سازی‌های جعلی با وعده برجامهای جدید شق‌القمر کند.
حالا مانده ملتی که هم رهبر و هم رئیس‌جمهورش از خود سلب مسئولیت می‌کنند. رأی دادن به درد چی می‌خورد؟
درواقع برگزاری این خیمه‌شب‌بازی برای جبهه مماشات و استعمار از شام شب واجب‌تر است چون ماه‌ها سنگ برجام که اکنون به سم در جام تبدیل شده را بر سینه زدند و بر طبل توخالی ” اعتدال ” کوبیدند تا قراردادهای میلیاردی با رژیم را برای مردم کشورهای خود، مشروع جلوه دهند…اما برای گرم نگه‌داشتن تنور انتخابات مثل تنور جنگ بقول شیخ روحانی “باید هیجان و شوق مردم ایجاد کرد “. نتیجه رأی‌گیری هرچه باشد از کوزه همان تراود که نیاز جبهه مماشات و رهبر در اوست. درنهایت با ضریبی چند برابر نتیجه انتخابات را بر روی میز مماشات گران می‌گذارد تا تضمین امنیتی از غرب دریافت کند البته با مقداری ناچیز چند تریلی دلار و طلا.»
سرانجام اعتراف می کند که صحنه انتخابات در ایران متکثر و آزاد است و مردم نیز در آن شرکت می کنند، ـ تا آنجا که از پشت عینک باندرجوی آن را ریسک بود و نبود می‌داند و می‌نویسد :
«رژیم می‌داند که برای داغ کردن تنور انتخابات باید چند چهره را وارد میدان کند. اگر نکند که می‌داند کسی برای رأی دادن نمی‌آیند تاکنون هم رژیم با همین بازی “رأی اعتراضی” تعدادی را به میدان نمایش انتخابات البته به کمک رادیوتلویزیون‌های بیگانه آورد؛ اما چاره‌ای ندارد باید برای ماندن در حکومت این ریسک بودونبود را بپذیرد تا تضمین امنیتی یک دوره دیگر را دریافت کند.»
و سر آخر از مردم عاجزانه می خواهد که در این انتخابات شرکت نکنند و در خانه خود بمانند: « کار بسیار آسان اینستکه در روز نمایش انتخابات هر کاری را انجام دهید به‌جز رأی دادن. مطمئن باشید در تغییر دوران این بزرگ‌ترین و راحت‌ترین کاراست.»
به هر روی این بار نیز همانند گذشته انتخابات ریاست جمهوری با شوق و شور فراوان و با شرکت گسترده مردم برگزار خواهد شد و دنیا نیز انجام و نتایج آن را مشتاقانه تعقیب خواهد کرد و باردیگر دار و دسته رجوی منزوی تر خواهند شد. طبیعی است که چنین رویدادی منشاء هرچه بیشتر مشروعیت و ثبات حاکمیت ایران در عرصه بین المللی باشد و بنابراین مخالفان آن را به شدت بی اعتبار و نامشروع سازد.